یکی از ویژگی های بارز و مشهود جنبش ارتجاعی سفیانی ، جنگ ها و کشتار های وحشیانه ای ست که بس از خروجش صورت میدهد.
این کشتار ها و جنایات تنها از سنگدلانی بر می آید که نمونه ی عینی شان همان تروریست های سوری هستند. اما آنطور که در روایات آمده گویا سفیانی هزاران برابر شقی قلب تر و وحشی تر این تروریست ها است.
البته این موضوع نیز قابل بررسی ست که شاید سفیانی همین سلفی ها باشند یا شاید از دل همین جریان تکفیری سرانجام سفیانی سر در بیاورد والله اعلم
اما موضوع منحصر به فرد و جالبی که قصد داریم در این مطلب به آن اشاره کنیم ، قضیه ی بیعت سفیانی با حضرت قائم(عج میباشد که در نوع خود جالب است.
در بخش اول مقاله به بیوگرافی مختصر و ویژگی های ظاهری سفیانی پرداختیم و اینکه خروج وی از نشانه های اصلی ظهور است.
در این بخش به بررسی و پاسخ به چند تناقض موجود در روایات مربوط به سفیانی میپردازیم.
تناقض اول ؛ عثمان یا عبدالله ؟
از جمله ی اختلافاتی که بین احادیث مربوطه وجود دارد،نام سفیانی ست.در کتاب کمال الدین ج9 ص679 نام وی را عثمان بن عنسبه معرفی کرده اند.
هر دین و آیینی دارای یک منجی ست،از آیین های عجیب و غریب الحادی گرفته تا ادیان الهی مانند اسلام و مسیحیت و یهودیت...
در اسلام نیز مانند سایر ادیان و آیین ها از منجی سخن به میان است که در آخرالزمان ظهور کرده و جهان را از شر و شرارت پاک خواهد کرد. مسئله ی ظهور مهدی(عج) در اسلامی امری ست که همه ی مسلمانان بر روی آن اتفاق نظر داشته و تنها اختلاف شان بر سر موضوع تولد آن حضرت است.
در منابع اسلامی و غالبا شیعی برای ظهور منجی نشانه های ذکر شده که اهل بیت آنان را به منظور آگاهی بخشی به شیعیان و منتظران آن حضرت بیان فرموده اند.
در این مقاله ی چند قسمتی نیز ما صرفا جهت آگاهی بخشی به تبیین و تحلیل یکی از نشانه های ظهور یعنی خروج سفیانی میپردازیم.