وحدت الهی یا تفرقه شیطانی

هنگامی که موسی (ع) از کوه طور به همراه الواح تورات بازگشت و ذلت قوم خود را در پرستش گوساله سامری دید،خطاب به هارون(ع) فرمود: تو چه میکردی و چرا اجازه دادی که آنان گوساله پرستی کنند؟ هارون فرمود:ای فرزند مادرم آنان حتی میخواستند که من را بکشند و من سکوت کردم که از تفرقه میان قوم جلوگیری کنم.

و علی(ع) 25 سال سکوت کرد که مانع تفرقه ی میان امت شود....حال میفهمیم که چرا پیامبر(ص) فرمود: علی(ع) برای من مانند هارون است برای موسی....

به راستی اگر ما شیعه ی علی هستیم چرا مانند او به دنبال ممانعت از تفرقه و ایجاد وحدت و اتحاد نیستیم؟

اگر کمی چشمانمان را باز کنیم و به کنکاش و بررسی مشکلات جهان اسلام بپردازیم عامل بسیاری از مشکلات را عدم وحدت بین مسلمانان در می یابیم.

اگر وحدت داشتیم یهود جرات اشغال قبله ی اول مسلمین و کشتار و آزار اهل سنت آنجا را نداشت،اگر وحدت داشتیم سوریه به این وضع نمی افتاد ،اگر وحدت داشتیم هر روز شاهد کشته شدن ده ها عراقی و پاکستانی و افغانستانی و سوری و فلسطینی و لبنانی و ... نبودیم،اگر وحدت داشتیم این حال و روز جهان اسلام نبود.

اوضاع امروز کودکان سوری

حال میفهمیم که چرا غرب تماما در صدد شعله ور نگه داشتن آتش اختلافات بین شیعه  و سنی ست ،بله چون تنها در این صورت است که میتواند سوار بر اسب مراد خویش شود و منطقه را تضعیف کند تا اسرائیل در امان باشد و از طرفی قدرت های مخالف خود مانند سوریه را تحت فشار قرار دهد و سلاح های خود را به فروش رساند و نقت منطقه را بچاپد.

غرب با حمایت از شبکه های تندرو و وابسته به سوریس های اطلاعاتی و امنیتی خود مانند شبکه اهل بیت ، شبکه کلمه و ... و با پشتیبانی و ساپورت مالی گروه های تروریستی مانند القاعده و داعش و جندالله(منحل شده) و... سعی در دامن زدن به اختلافات مذهبی را دارد،برای غرب و اسرائیل از این بهتر نمیشود که مسلمانان به جان هم بیفتند و آنان بسیار راحت امنیت یهودیان صهیونیست را تامین کنند و مانع قدرت گیری کشور های مخالف شوند. دکترین معروف تونی بلر ، امروز عملیاتی شده: بگذار مسلمان به مسلمان بجنگد...

وحدت در قرآن :

خداوند در شاهکار خویش یعنی قرآن آیاتی را در مورد وحدت آفرینی و عدم تفرقه و چند دستگی را نازل کرده و متذکر شده که مبادا وحدت بین مسلمانان از بین رود که این برای امت اسلامی خوب نیست.

وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْکُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَکُنتُمْ عَلَىَ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَکُم مِّنْهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللّهُ لَکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿آل عمران 103﴾

  و همگى به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید و نعمت‏خدا را بر خود یاد کنید آنگاه که دشمنان [یکدیگر] بودید پس میان دلهاى شما الفت انداخت تا به لطف او برادران هم شدید و بر کنار پرتگاه آتش بودید که شما را از آن رهانید این گونه خداوند نشانه‏هاى خود را براى شما روشن مى‏کند باشد که شما راه یابید.

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ ادْخُلُواْ فِی السِّلْمِ کَآفَّةً وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ ﴿بقره 208﴾

اى کسانى که ایمان آورده اید! همگى در صلح و آشتى در آیید! و از گامهاى شیطان ، پیروى نکنید، که او دشمن آشکار شماست.

خداوند در آیه ی مذکور کسانی را که ایمان آورده اند را سفارش به صلح و آشتی میکند و تفرقه و پراکندگی را از جانب شیطان میداند و اهل ایمان را از پیروی از گام های شیطان نهی میکند ،همانا شیطان دشمن آشکار اهل ایمان است.

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿حجرات 10﴾

مؤمنان برادر یکدیگرند، بنابراین میان دو برادر خود صلح برقرار سازید، و تقواى الهى پیشه کنید تا مشمول رحمت او شوید.

خداوند اهل ایمان را برادران یکدیگر خوانده و بر همین اساس نیز علمای شیعه، اهل سنت را  « برادران اهل سنت » میخوانند.

خداوند در آیه 10 سوره حجرات سفرش میکند به اینکه برای وحدت و صلح بین مسلمانان و اهل ایمان تلاش کنید ----» فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ : پس میان برادرانتان صلح و آشتی برقرار سازید.

مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاء بَیْنَهُمْ (فتح 29)

محمد فرستاده خدا است و کسانى که با او هستند در برابر کفار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند.

پروردگار عالمیان پیروان محمد رسول الله (ص) را در برابر کفار سرسخت و در میان خودشان مهربان میداند، حال بنگریم به خودمان و دیگر مسلمانان....آیا پیرو محمد مصطفی(ص) هستیم یا خیر؟

قرآن کریم عامل و سبب وحدت بین مسلمانان را خداوند معرفی میکند و عامل تفرقه و پراکندگی را شیطان:

وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِی الأَرْضِ جَمِیعًا مَّا أَلَّفَتْ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَکِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿انفال63﴾

و میان دلهایشان الفت انداخت که اگر آنچه در روى زمین است همه را خرج مى‏کردى نمى‏توانستى میان دلهایشان الفت برقرار کنى ولى خدا بود که میان آنان الفت انداخت چرا که او تواناى حکیم است.

این آیه اشاره دارد به این که اگر تمام وسائل زمین را در خدمت بشر قرار دهند و آنان را صرف کنند باز هم نمیتوانند میان قلب های اهل ایمان الفت ایجاد کنند و تنها خداست که قادر به این کار است و اوست که مسبب وحدت میان مسلمین است.

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ ادْخُلُواْ فِی السِّلْمِ کَآفَّةً وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ ﴿بقره 208﴾

اى کسانى که ایمان آورده اید! همگى در صلح و آشتى در آیید! و از گامهاى شیطان ، پیروى نکنید، که او دشمن آشکار شماست.

و آیه ی بالا نشان میدهد که خداوند سبب تفرقه را شیطان میداند.

وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْکُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَکُنتُمْ عَلَىَ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَکُم مِّنْهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللّهُ لَکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿آل عمران103﴾

و همگى به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید و نعمت‏خدا را بر خود یاد کنید آنگاه که دشمنان [یکدیگر] بودید پس میان دلهاى شما الفت انداخت تا به لطف او برادران هم شدید و بر کنار پرتگاه آتش بودید که شما را از آن رهانید این گونه خداوند نشانه‏هاى خود را براى شما روشن مى‏کند باشد که شما راه یابید.

خداوند در قرآن علاوه بر سفارش به وحدت و اینکه وحدت نعمتی ست از جانب خدا و تفرقه محصول شیطان است به نهی از تفرقه نیز میپردازد:

شَرَعَ لَکُم مِّنَ الدِّینِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ وَمَا وَصَّیْنَا بِهِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى أَنْ أَقِیمُوا الدِّینَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِیهِ (شوری 13)

از دین آنچه را که به نوح در باره آن سفارش کرد براى شما تشریع کرد و آنچه را به تو وحى کردیم و آنچه را که در باره آن به ابراهیم و موسى و عیسى سفارش نمودیم که دین را برپا دارید و در آن تفرقه‏اندازى مکنید.

وَلاَ تَکُونُواْ کَالَّذِینَ تَفَرَّقُواْ وَاخْتَلَفُواْ مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْبَیِّنَاتُ وَأُوْلَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿آل عمران 105﴾

چون کسانى مباشید که پس از آنکه دلایل آشکار برایشان آمد پراکنده شدند و با هم اختلاف پیدا کردند و براى آنان عذابى سهمگین است.

و در آیه ی مذکور علاوه بر نهی از تفرقه ، هشدار به عذابی سهمگین در آخرت میدهد.

خداوند در قرآن پیامد و نتیجه عدم وحدت و تفرقه را این چنین بیان میکند:

وَأَطِیعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿انفال 46﴾

و از خدا و پیامبرش اطاعت کنید و با هم نزاع مکنید که سست‏شوید و قدرت و شوکتتان از بین برود و صبر کنید که خدا با شکیبایان است.

آیه ی بالا خطاب به ایمان آورندگان به اسلام است چرا که هیچ گاه از یک کافر به اسلام نمیتوان خواست که از خدا و پیامبرش اطاعت کند!!! خداوند به اهل ایمان میفرماید که نزاع نکنید تا سست نشوید و قدرت و شوکتتان از میان نرود و صبر و استقامت را سر لوحه ی امور خویش قرار دهید که خداوند با شماست.

حداوند متعال و مهربان 2 راه حل و استدلال را به اهل ایمان یاد آور میشود که به وسیله ی آن از تفرقه جلوگیری شد:

ای مردم ، ما شما را از یک مرد و یک زن آفریدیم و شما را تیره ها و قبیله ها قرار دادیم که یکدیگر را بشناسید و گرامی ترین شما نزد خدا باتقواترین شماست(حجرات 13)

خداوند اشاره میکند به اینکه مبادا نژاد و تیره سبب اختلاف شما اهل ایمان شود و باعث شود که وحدت از بین رود،بدانید که گرامی ترین شما نزد خداوند کسی ست که تقوای بیشتری دارد.

و هرگاه در چیزی نزاع داشتید آن را به خدا و پیامبر بازدگردانید (ارجاع دهید)(نساء 55)

خداوند با تعیین مرجعی برای حل اختلافات بین مسلمین آنها را از تفرقه بر حذر داشته است و باز هم وحدت را پیشنهاد میدهد.

وحدت در روایات و سنت:

همانگونه که در قرآن کریم به وحدت امر شده و از تفرقه و پراکندگی نهی شده،در روایات و سیره ی عملی معصومین نیز امر به وحدت برجسته است:

امیر ملک کلام علی علیه السلام در پاسخ به سوال مردی که از رستگاری در دنیا و آخرت پرسیده بود ،پاسخ داد: در جامعه‏اى که وحدت‏ نباشد آن جامعه موفق نمى‏شود، با دلهاى پراکنده و افکار مخالف نمى‏توان کارى کرد و به هدف‏ها رسید.( ایمان و کفر-ترجمه الإیمان و الکفر بحار الانوار   ج‏1  ص 552)

البته غیر ممکن است که در یک جامعه ی اسلامی همه مانند هم فکر کنند و کاملا با هم تفاوق داشته باشند اما نکته ای که مهم است این است که در اصول و آرمان ها نباید اختلافی وجود داشته باشد و نباید اختلاف در جزئیات کلیات را به حاشیه براند.

و نیز نقل است که علی(ع) فرمود: نمى‏دانم و نمى‏بینم کسى را از خود حریص‏تر و پاى‏بندتر باشد بحفظ وحدت‏ و هماهنگى امت محمد صلّى اللَّه علیه و آله و این عمل من به انگیزه رسیدن بمزایا و ثوابهاى ارزنده و نتائج و پایان کرامت و عزت‏ است. (بحار الانوار-ترجمه جلد 67 و 68   ج‏1 ص 208 ) (نهج البلاغة-ترجمه دشتى ص 619)

پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله فرمود:

سه چیز است که کینه آنها در دل مؤمن جاى نمى‏گیرد: اخلاص عمل براى خداوند، خیرخواهى براى پیشوایان مسلمانان و پایبندى به جامعه مسلمانان.

همه مؤمنان برادرند و خونشان برابر است و همه آنان در مقابل دشمن، وحدت‏ دارند و در وفا به عهدى که کمترین فرد آنان منعقد ساخته مى‏کوشند. (تحف العقول-ترجمه حسن زاده ص 71)

و نیز رسول الله فرمودند: وحدت ،رحمت است و تفرقه عذاب.( پیام پیامبر- ترجمه ‏فارسى ص 555)

صادق آل نبی(ع) میفرماید: بر فرمانروا لازم است براى خواص و عوام سه چیز را رعایت نماید: پاداش ارزنده به نیکوکار دهد تا در آن کار نیک بیشتر ترغیب شود، از گناهان بدکار چشم پوشى کند تا توبه پیشه سازد و دست از گمراهى بردارد، و با احسان و انصاف خود بین آنان وحدت‏ ایجاد نماید.( تحف العقول-ترجمه حسن زاده ص575 )

ابو حنیفه از امام صادق در باره این آیه پرسش کرد: «ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ‏ سپس، در آن روز، در باره نعمت از شما پرسش خواهد شد»، امام گفت: «اى نعمان! نعمت در نزد تو چیست؟» گفت: خوراک و آب سرد گفت: «اگر خدا در روز قیامت تو را در برابر خود نگاه دارد و از هر چه خورده و نوشیده‏اى بپرسد، ایستادن تو در برابر او به درازا خواهد کشید». گفت: فدایت شوم، پس نعمت چیست؟! گفت: «ما اهل بیت نعیمى هستیم که خدا به بندگان خود انعام کرده است: مردمان به وسیله ما پس از اختلاف به ائتلاف و وحدت‏ رسیدند، و به وسیله ما خدا میان دلهاى ایشان الفت ایجاد کرد و آنان را برادران یک دیگر قرار داد ..». (الحیاة با ترجمه احمد آرام   ج‏2 ص627)

امیرالمومنین درخطبه ای خطاب به مردم کوفه میفرماید: شگفتا! شگفتا! به خدا سوگند، این واقعیّت قلب انسان را مى‏میراند و دچار غم و اندوه مى‏کند که شامیان در باطل خود وحدت‏ دارند، و شما در حق خود متفرّقید. (نهج البلاغة-ترجمه دشتى ص 75)

و نیز در جایی دیگر از نهج البلاغه شیطان را مسبب تفرقه معرفی میکنند : همانا شیطان،راه‏هاى خود را به شما آسان جلوه مى‏دهد، تا گره‏هاى محکم دین شما را یکى پس از دیگرى بگشاید، و به جاى وحدت‏ و هماهنگى، بر پراکندگى شما بیفزاید. (نهج البلاغة-ترجمه دشتى ص231)

امام اول مسلمین در خطبه ای دیگر از نهج البلاغه ناکثین را مسبب تفرقه ی بین امت رسول الله میداند و میفرماید: همانا ناکثین عهد شکن‏ به جهت نارضایتى از حکومت من به یکدیگر پیوستند، و من تا آنجا که براى وحدت‏ اجتماعى شما احساس خطر نکنم صبر خواهم کرد، زیرا آنان اگر براى اجراى مقاصدشان فرصت پیدا کنند، نظام جامعه اسلامى متزلزل مى‏شود. (نهج البلاغة-ترجمه دشتى ص 323)

بلی تنها علی (ع) است که به خاطر اسلام و وحدت بین مسلمانان سکوت میکند،حقش را غصب میکنند و به خاطر اسلام و وحدت بین امت اسلامی سکوت میکند و همسرش را سیلی میزنند و به خاطر اسلام و وحدت اسلامی سکوت میکند و تا جایی که برای وحدت مسلمانان احساس خطر نکند سکوت خواهد کرد،همانگونه که هارون سکوت کرد تا قوم بنی اسرائیل متفرق نشوند.

اینجاست که پیامبر اکرم(ص) میفرماید: علی (ع) نسبت به من مانند هارون(ع) است نسبت به موسی(ع) با این تفاوت که بعد از من پیامبری نیست.

البته در این روایت نکات مهم تری نیز مشهود است که در حیطه ی این موضوع (وحدت ) نیست.

والسلام/