از جمعیت 76 میلیونی ایران حدود دو و نیم میلیون نفر از یارانه ها انصراف دادند. این تعداد با محاسبه ی ایرانیان خارج از کشور ، مسوولان ارشد کشوری و استانی که به صورت کتبی و تبلیغی انصراف خود را از دریافت یارانه اعلام کردند ، کاهش چشمگیری دارد و نشان دهنده ی آن است که مردم عادی در حدود صفر درصد از یارانه ها انصراف داده اند . (ساحل دریا)
البته ما اهل تحلیل فرا تخیلی نیستیم و قصد نداریم وهمیات خود را مانند برخی اصلاح طلبان به نام تحلیل سیاسی به خورد ملت بدیهم ، اما باید بگوییم که این 2/5 از 18/5 میلیون هوادار دولت تدبیر و امید، یعنی تنها همین 2/5 میلیون نفر به دولت تدبیر و امید نگاه صرفا سیاسی دارند و 16 میلیون باقی مانده نگاهشان به دولت یک نگاه اقتصادی ست و اگر هم از سیاست های دولت دفاع میکنند صرفا به دلیل آن است که این سیاست ها منجر به بهبود اقتصاد کشور شود.
بودند کسانی که در سال 84 میان احمدی نژاد و هاشمی، احمدی نژاد را انتخاب کردند و اکنون پس از 8 سال به روحانی رای دادند،بودند کسانی که سال 88 به موسوی رای دادند و امسال به قالیباف....بودند کسانی که سال 88 به احمدی نژاد رای دادند و امسال به حسن روحانی و....
پس کوته فکری ست اگر گمان کنیم نگاه اکثریت جامعه ی ایران،یک نگاه سیاسی ست... بله هستند افرادی که با این که اوضاع معیشتی و اقتصادی شان وخیم است اما در انتخابات ها وعده های اقتصادی را ملاک قرار نمیدهند. همین 2/5 میلیون نفر که از یارانه انصرف دادند ، همین 4/5 نفری که به آقای جلیلی رای دادند ، نگاهشان یک نگاه سیاسی و گفتمانی بود وگرنه همه میدانند که آقای جلیلی وعده های اقتصادی آنچنانی نداد پس میتوان گفت رای دهندگان به او نگاهشان سیاسی و گفتمانی بود نه نگاه اقتصادی....
البته داشتن نگاه سیاسی و گفتمانی عیب نیست و اشکالی هم ندارد همانطور که داشتن یک نگاه اقتصادی نیز اشکالی درش نیست، تمام حرف این یادداشت این بود که مسئولان دولت توجه داشته باشند،اکثریت آنان که به این دولت رای دادند نگاهی اقتصادی دارند،حتی اگر موفقیت های سیاسی بسیاری کسب شود و اوضاع اقتصادی بهبود ویژه ای نیابد همان 16 میلیون نفر که انصراف ندادند چه بسا در انتخابات دور دوم ریاست جمهوری یک کاندیدای دیگر را انتخاب کنند.
پس چه بهتر که به جای مانور روی مسائلی مانند توافق موقت ژنو و آشتی با جهان(منظور 6 کشور ابر قدرت است) و برخورد با تندرو ها(!) و ... کمی به اوضاع اقتصادی رسیدگی شود و این طور نباشد که بهبود اقتصاد مشروط به حل قضیه ی هسته ای
شود...چون برای اکثریت ایران فرقی ندارد که تحریم باشیم یا نه ، با امریکا رابطه داشته باشیم یا نه ، برای ملت ایران یک اوضاع اقتصادی مناسب و یک فضای سیاسی آرام و غیر متشنج است ، مردم ایران فضای سیاسی پر التهاب دوران خاتمی را نمیخواهند...اقتصاد دوران هاشمی و احمدی نژاد را نمیخواهند...آنان اعتدال میخواهند...پس از مسیر اعتدال خارج نشوید...
حقیقت نامه/
تحلیل فرا تخیلی :))))))))))
:)